Türkiye siyasi tarihine baktığınızda, bazı partiler dönemlerin ruhunu temsil eder.
Kimisi yükselir, kimisi silinir gider.
Ama öyle bir parti var ki, hem kurucu hem kalıcı…
Fakat bir türlü yeniden iktidar olamıyor.
Seçimsiz İktidar, Seçimle Muhalefet Cumhuriyet Halk Partisi’nden (CHP)den bahsediyorum.
CHP, 1923’ten 1950’ye kadar yaklaşık 30 yıl boyunca ülkeyi tek başına yönetti.
Bu dönemde tek parti yönetimi hâkimdi.
Tek adam.
Seçimler vardı ama seçenekler yoktu.
Parti ile devlet arasında çizgiler silikti.
Zaten CHP'nin kurucusu da Cumhuriyet'in kurucusuydu: Atatürk.
Ancak 1950’de Türkiye sandıkla tanıştı.
Ve halk, tercihini değişimden yana kullandı.
Tek adam iktidarı sona erdi.
Demokrat Parti, CHP'yi muhalefete gönderdi.
İşte o gün bugündür CHP, tam 75 yıldır bir daha asla tek başına iktidara gelemedi.
Zaman zaman yükseldi.
Koalisyonlara girdi.
1970’lerde Ecevit rüzgârı esti, 1977 seçimlerinde birinci bile oldu.
Ama tek başına hükümet kurmak hiçbir zaman nasip olmadı.
CHP için her seçim, bir umut ama aynı zamanda bir hayal kırıklığı oldu.
Neden mi?
Belki halkla tam olarak barışamadı.
Adı halkçı olmuş içini dolduramamış bir parti.
Cumhuriyetçi halkçı sözlerini kulansa da halkın kabul etmediği bir parti olmuş CHP.
Belki değişen Türkiye toplumuna göre pozisyon almakta zorlandı.
Belki de geçmişteki “devlet partisi” imajı, bugün bile sırtında görünmeyen ama ağır bir yük olarak duruyor.
Bir zamanlar seçim olmadan iktidarda kalabilen bir parti, şimdi seçimle bir türlü iktidara gelemiyor.
İşin ironisi burada.
Bugün hâlâ Türkiye’nin en köklü partisi CHP.
Ama kök, tek başına yetmiyor.
Sandık, her defasında yeni bir meşruiyet ister.
Ve halk, artık geçmişe değil geleceğe oy veriyor.
CHP’nin önünde hâlâ fırsatlar var gibi görünse de.
Halk CHP’yi tek başına iktidar etmiyor.
Ama bu fırsatlar, sadece ideolojik kimliklerle değil; halkın gerçek ihtiyaçlarına kulak vererek, kapsayıcı bir siyaset diliyle değerlendirilebilir.
30 yıl iktidar, 75 yıl muhalefet…
Bu sadece bir istatistik değil.
Aynı zamanda bir uyarıdır.
Cumhuriyet kuracağız, Batılaşacağız diye almış mazlumların ahını çıkıyor aheste, aheste.