Çevre iller Yatırımlarla Öne Geçerken Kırşehir Neden Yerinde Sayıyor?
Türkiye’nin tam ortasında, Anadolu’nun kalbinde duran Kırşehir…
Haritaya bakınca merkezde bir şehir görürsünüz ama siyaset sahnesine bakınca kenarda unutulmuş bir diyar.
Yatırım listeleri açıklanır: Kırşehir yok.
Temel atma törenleri yapılır raylar döşenir: Kırşehir yok.
Sanayi bölgeleri genişletilir ikinci, üçüncü, dördüncü, beşinci organizeler açılır: Kırşehir yine yok.
Ama çevresine bakıyorsunuz; Aksaray’da projeler ardı ardına gündeme geliyor.
Kayseri sosyal medya paylaşımlarından inmiyor; ziyaretler, toplantılar, yemekli davetler, fotoğraflar…
Kırşehir sessiz sedasız “Bize de az bir pay verin” diye bekliyor.
Kırşehir’in adı ise neredeyse hiç geçmiyor.
Bu tablo bize şunu gösteriyor:
Kırşehir kendi ilinin gölgesinde kalmış bir şehir.
Yatırımda değil, gündemde bile ilçelerinden sonra geliyor.
Kırşehir’in Bitmeyen Makûs Talihi
Kırşehir’in çilesi bugün başlamadı.
Cumhuriyet'ten bu yana bu şehrin talihi bir türlü dönmedi.
Ne yazık ki Kırşehir için kaderi değiştiren iktidarlar değil, kaderi perçinleyen kararlar oldu.
Menderes iktidarı dönemine dönelim…
Şehir yatırım beklerken elindekilerden oldu.
Bir başbakanın siyasi hırsı uğruna yılların ahi yurdu Kırşehir ilçe yapıldı.
Kazaları bir bir ayrıldı, şehrin toprakları lime lime edildi.
Kırşehir yolunmuş hindiye döndürüldü.
Sonra “Tekrar il yaptık” denildi ama kim inanır?
Kırılan gurur, kırmızı mürekkep gibi şehrin belleğine işlendi.
O gün kara listeye giren Kırşehir, bugün bile bunun bedelini ödüyor.
İktidarın Umursamadığı, Seçmenin Artık Umut Etmediği Şehir
Yirmi dört yıldır aynı iktidar yönetiyor ülkeyi.
Bu sürede Türkiye’nin birçok ili yatırımlarla büyüdü, sanayileşti, yenilendi, nefes aldı.
Peki Kırşehir?
Kırşehir’in payına hep beklemek düştü.
Beklemek…
Ve yine beklemek…
Bugün Kırşehir’in seçmeninde bir umutsuzluk var.
“Yirmi dört yılda gelmeyen bundan sonra da gelmez” düşüncesi artık yerleşmiş durumda.
Bu şehre yatırım yok, söz var.
Proje yok, vaat var.
Gerçekleşen yok, konuşulan çok.
Ve işin en acı tarafı: Kırşehir yatırım istemekten vazgeçmiş, “Mevcudu elimizden almasınlar” noktasına gelmiş durumda.
Türkiye Yatırımlarla Büyürken, Kırşehir Çivisi Oynamamış Gibi Duruyor
Bugün Anadolu’nun birçok ili hızla gelişiyor.
Hava alanları yapılıyor, demir yoları ağı kuruluyor, sanayi kuruluyor, istihdam artıyor, çevre yoları açılıyor şehirler genişliyor.
Ama Kırşehir’in olduğu yerde bir çivi çakılmıyor.
Bu şehrin durumu bir ilerleme süreci değil, bir bekleme odası sanki.
Ahi Evran’ın şehri, ozanların ve erenlerin yurdu, kültürün ve aklın beşiği Kırşehir’in bu sessizliğe mahkûm edilmesi anlaşılır gibi değil.
Kırşehir’in Sessizliği Onu Daha da Geriye İtiyor
Tarihi boyunca sesi hep kısılmış bir şehir Kırşehir…
Siyasi ağırlığı olmayan, nüfusu artmayan, yatırımı eksik kalan bir şehir.
Sessiz kaldıkça daha çok geriye düşüyor, daha çok unutuluyor.
Artık şunu açık açık söylemek gerekiyor:
Kırşehir’i kimse kurtarmayacak.
Bu şehrin kaderini yalnızca bu şehir değiştirebilir.
Siyasetçiler gelirse konuşur, giderse unutur.
Bugüne kadar da hep böyle oldu.
Kırşehir’in ses yükseltmesi lazım.
Hakkını istemesi, hakkını araması lazım.
Susarak alınan hiçbir hakkın geri gelmediğini tarih defalarca göstermiştir.
Bu Şehir Üvey Evlat Değil, Anadolu’nun Kalbidir.
Kırşehir kaderine terk edilmiş bir köşede unutulacak bir şehir değildir.
Bu topraklar Ahi Evran’ın ilmini, Neşet Ertaş’ın sazını, bozlakların sesini taşır.
Bu şehir, Anadolu’nun vicdanıdır.
Ama vicdanın sesini kısmış bir memleket ne kendine ne de ülkesine fayda sağlar.
Bugün açık bir gerçeğin altını çizmek gerekiyor:
Kırşehir, ilçeleriyle değil; kendisiyle ayakta durmalıdır.
Kaderi susmak değil, söz söylemektir.
Ve bu şehir, üvey evlat muamelesine razı olacak bir