Amaçsız,gayesiz bir oyun ve oynaşla güne başlıyoruz.
İnsanlık adına o güzelim değerlerimizin yanından bile geçmiyoruz.
Bu hengame içinde bizi asilleştiren, yücelten şeyleri es geçiyoruz.
Toplum olarak hem maddi hem de manevi bir arınmaya, silkelenmeye, özümüze dönmeye çok ihtiyacımız var.
Kanaatkâr olmak.
İsrafın önüne geçmek.
Alın teri ve helal kazancın şuuruna ermek bizleri yüceltir.
Tüketim çılgınlığına kapılıp birbirimizle kıyaslamayı bir kenara bırakmalıyız.
Bolluğun bereketini, yokluğun sabrını öğrenmeliyiz.
Kalplerimiz kinle, öfkeyle, hasetle doldukça toplumsal huzurdan söz edemeyiz.
Merhamet, vicdan, vefa, sabır ve şükür gibi değerlerimize sahip çıkmalıyız.
Nefislerimizi terbiye ederek arınma yolunu seçip, kalplerimizi hırsın ve tamahın esaretinden kurtarmalıyız.
Bir çocuğun gözyaşını görmezden gelen.
Hayvana eziyet eden. Komşusunun derdini bilmeyen insanların sayısı hızla artıyor.
Kendi çıkarını değil, başkasının yükünü de sırtında hissetmekten imtina eder olduk.
İnsan sevgisini kaybetmemeli.
Ölçülü ve adil olmalı.
Merhametli ve adaletli olmalı.
İyiliği çoğaltmaktan.
Arınmaktan vazgeçmemeli.
Maddi ve manevi kirlerimizden sıyrılmanın vakti gelmedi mi?