Memlekette “eşek kalmadı” diyenler, alın size eşek… Semersiz ama eşek. Altın semeri vursanız da değişmez, yol gösterseniz, eğitmeye çalışsanız da bildiğini yapar. O bildiği yoldan gider. Peki bu yol neresi mi? Aslında yol değil; daha önce başına iş açmış, kurtların saldırısına uğramış, dikenli çalılardan geçtiği bir iz… Ama eşek… Eşek işte!
Söz dinletemezsiniz ona, sadece anlık dinliyormuş gibi yapar. “Nerden çıktı şimdi bu?” diye soracaklar olabilir. Ben de uzun süredir eşek görmemiştim, çat yolunda karşılaşınca neslinin hâlâ tükenmediğini hatırlatmak istedim. Gerçekten, nesli azalıyor belki ama hâlâ var.
Ama iş burada bitmiyor. Sözüm meclisten dışarıya; yere tüküren, çöp atan, izmarit atan, çekirdek çitleyerek bulunduğu yeri kirleten, kuralları hiçe sayan iki ayaklı eşekler çoğalıyor. Ve inanılmaz ama gerçek, bunlarla baş etmek çoğu zaman daha zor.
Demek ki memlekette eşek gerçekten hâlâ var. Belki semersiz, belki biraz inatçı ama bir şekilde karşımızda duruyor. Ve unutmamak lazım; iki ayaklı eşeklerle mücadele etmek, bazen dört ayaklılarla uğraşmaktan çok daha zor olabiliyor…