Hani deniyor ya yolda bulduğunuzu yola çıktığınıza tercih etmeyin diye şimdi demiyoruz, diyemiyoruz.
Hele bazılarına göre böyle bir kural hiç yok.
O hale gelindi ki kendi çıkarına dokunmayan düzene dört elle sarılır olundu.
Oluşturduğu düzende çark kendi lehine dönüyorsa sistem alüyyül âla, işler mükemmel, harika, güllük gülistanlık. Ta ki koltuk sallanana, keseye dokunulana, menfaati bitene kadar!
Şimdi sistem değişti. Taraflığın terazisini kendi cüzdanıyla tartanlar türedi.
Oluşturmaya çalıştığı düzen kendi işine yaradığı sürece, işler tıkırında gittiği sürece mükemmel.
Bir gün o tesis etmeye çalıştığı düzen azıcık tersine dönünce bir anda mazlum pozlarına giriyor, nerde arkadaşlık, nerde dostluk samimiyet, nerde yemiş işmişlik diye çığlık atıyor.
Düne kadar işleri tıkır, tıkır yürüyordu. Al gülüm ver gülüm devam ederken, kapalı kapılar ardında waşington görüşmeleri yapılırken, onun bunun sırtından geçinirken, ihale alınırken sırdaş tı, gardaş tı.
Bu hafta işler ras gitmedi, patron değişti hemen küfürdaş.
Pandoranın kutusu açılıyor, sandıkda saklananlar bir, bir piyasaya dökülüyor, bir anda kulislerin gündemi değişiyor. Fısıltılar şehri sarsıyor.
Çıkarları garanti altındayken, işleri yürüyorken sus pusdu. Makam sallanınca, menfaati gereği ani dönüş yapıp, dünkülerini satıp yeni mekana pazar açınca, ibre değişince, roller de değişiveriyor.
Geç o işleri !
Bu millet her şeyi unutur ama kimin ne yaptığını unutmaz.
Kendi menfaatleri, çıkarları bozulmasın, düzen bozuksa da sorun yok, yeter ki kendi tabakları, bardakkarı dolu olsun.
O tabak boşalırsa !
O bardak boşalırsa !
Siyaset yaptığı arkadaşı, kardeşim diyerek yol yürüdüğü candaşı umurunda olmuyor.
O zaman başlıyor bağırmaya
Kusura bakmayın ama bu millet artık kimsenin çıkarına göre şekillenmiyor.