Bir Cevizin Gölgesinde…
Kaman’da Birlik, Beraberlik ve Emre başkanla Umut vardı…
Sonbaharın serinliğinde, doğa yavaş yavaş sarıya dönerken, Kaman’da yürekleri ısıtan başka bir sıcaklık vardı bu yıl: Birlik ve beraberliğin, köklü bir kültürün ve umudun sıcaklığı…
Her yıl heyecanla beklenen Kaman Ceviz Festivali, bu yıl ceviz ağaçlarının meyvesiz kaldığı bir mevsimde bile coşkusundan hiçbir şey kaybetmedi. Belki bu yıl dallar boştu, ama yürekler dopdoluydu.
Anadolu’nun bin yıllık kadim geleneği gibi, bereket sadece toprakta değil, insanın kalbinde yeşeriyordu.
Ceviz ağaçları bu yıl kendilerini dinlenmeye aldı.
Yağmurlar gecikti, güneş kavurdu.
Kaman’ın meşhur cevizi, bu yıl biraz buruk kaldı.
Ama ne gam!
Ceviz yoktu belki ama Kaman’ın gönlü genişti, sofrası bereketli, yüreği umuttu.
Çünkü bu festival yalnızca bir ürünün değil, bir ilçenin ruhunun bayramıydı.
Festival alanında yankılanan davulların sesi, çocukların neşesi, yaşlıların gözlerinde parlayan gurur, gençlerin omuz omuza verdiği halaylar…
Her biri ayrı bir sevdanın, ayrı bir hikâyenin sesi oldu.
Şehir dışından gelen misafirler, Kaman’ın samimiyetini sadece tabakta değil, kucakta, bakışta, tebessümde buldu.
Ve elbette, festivalin kalbinde duran bir isim vardı: Kaman Belediye Başkanı Emre Demirci.
Halkın arasında, halk gibi…
Cevizin değilse bile, umudun hasadını yapar gibiydi.
Sadece bu iki günde değil, yıl boyunca Kaman için atan bir kalp…
Herkesin derdine kulağını veren, sokakta yürürken selamı eksik etmeyen bir başkan profili…
Artık bir görevden öte bir aidiyetin adı olmuş.
Başkan Demirci’nin şu sözleri hâlâ kulaklarda:
“Kaman küçük olabilir, ama yüreği büyük bir ilçedir.
Ceviz bizim için sadece bir tarım ürünü değil, bir semboldür.
Kaman’ın marka değeridir.”
Evet, Kaman küçük olabilir.
Ama yüreği, sevdası, tarihi, kültürü öylesine büyük ki…
Belki ceviz azdı bu yıl, ama dayanışma boldu.
Yaşanan her zorluk, bu kenti birbirine daha da kenetledi.
Bu festival bir şey gösterdi bize:
Toprak bazen az verir, ama gönül bol verdikçe umut hep filizlenir.
Ve biz biliyoruz ki, o ceviz ağaçları gelecek yıl yine meyve verir.
Ama asıl kök salan; bu toprakların insanında, bu festivalde büyüyen birlik ruhudur.
Sonuçta, bir cevizin gölgesinde toplanan bir halk, sadece kutlama yapmadı…
Birlikte var olmanın, geleceğe birlikte yürümenin ne demek olduğunu bir kez daha hatırlattı hepimize.
Kaman bir kez daha gösterdi ki; meyve dalda değilse bile, sevgi ve umut yüreklerde hep var.